Categorie: HET PLAFOND

Sjoerd Knibbeler
Logé
3 juni t/m 1 juli 2006

De installatie Logé van Sjoerd Knibbeler is ontstaan naar aanleiding van een foto die hij van zichzelf maakte in de nacht van 21 op 22 februari 2006 tussen 23.37 en 06.30 uur, terwijl hij thuis lag te slapen. Knibbeler projecteert nu bij HET PLAFOND die foto als dia op zijn matras, midden op de vloer van de ruimte. In aanvulling daarop maakt hij tijdens de looptijd van deze presentatie elke nacht een foto met een meer normale belichtingstijd, wéér van zichzelf slapend; die foto’s verschijnen een voor een op de winkelruit van HET PLAFOND. Eėn nacht zal hij in zijn installatie bij HET PLAFOND komen logeren.
Het project is dus een soort zelfportret van een zeer intieme activiteit: slapen.
Knibbeler geeft zich bloot: exhibitionisme?
Wíj kijken ernaar: voyeurisme?

Tijd en tussen

Knibbeler gebruikte bij zijn slapend zelfportret een sluitertijd van bijna zeven uur – met een sluitertijd van 1/60 seconde zouden dat 1.486.800 foto’s kunnen zijn! Normaliter kijkt je camera, als je een foto maakt, maar een split second kort: 1/60 tot 1/500 seconde – dát is genoeg voor een gestoken scherpe foto. Bewogen foto’s gooi je meestal weg, want met foto’s wil je het leven vast-leggen, beweging stil zetten. Beweging kun je benaderen met film. Film toont niet werkelijk beweging, maar wekt via 24 stills per seconde de suggestie ervan: oog en hersenen kunnen die 24 beelden per seconde niet meer afzonderlijk waarnemen. Wat er tússen die 24 beelden door gebeurde is voor altijd verloren…

Slapen

Als je slaapt is er nauwelijks beweging. Je ligt stil… bijna. Er is bijna geen leven te zien, alle leven speelt zich binnen in je af, onzichtbaar. In 1963 maakte Andy Warhol zijn eerste film, Sleep, met zijn vriend John Giorno in de (slapende) hoofdrol. Intrigerende paradox: een film van ruim vijf uur, waarin nauwelijks beweging te zien is, en die je als kijker ook bijna niet opmerkt – áls je er al in slaagt zo lang geconcentreerd te blijven kijken…
Knibbeler pakte het anders aan: hij liet zijn camera bijna zeven … Lees Meer

Willem Besselink
Berlin Rotterdam 25 x 25 / 125 x 6 – wo bin ich/waar zou ik zijn?
4 juni t/m 24 september 2005

Willem Besselink (1980) studeert Autonome Kunst aan de Willem de Kooning Academie aan de Blaak hier in Rotterdam; van half maart tot half juli 2005 – 125 dagen – verblijft hij voor een uitwisseling aan de Universität der Künste aan de Hardenbergstraße in Berlin.
De installatie bij HET PLAFOND ontstaat naar aanleiding van de bewegingen die Besselink deze maanden door Berlijn maakt. Zes keer per dag noteert hij waar hij op dat moment is. Die zes tijdpunten worden aangeduid via een gekleurde glazen kraal.

Besselink toont een kubusvormige ruimte met gekleurde kralen. De maat (250 centimeter) van die kubus is afgestemd op de maat van het raam waardoorheen het werk te zien is. De bovenkant van de kubus is een kaart van Berlin, de onderkant een van Rotterdam. Beide kaarten zijn 1:10.000 – zo wordt steeds een gebied van 25 x 25 km in kaart gebracht.
Tussen beide kaarten wordt van boven naar beneden het tijdsverloop zichtbaar van 125 dagen – iedere dag krijgt een eigen laag. Die lagen worden zichtbaar gemaakt door steeds zes glazen kralen, die zes momenten van de dag markeren en de zes plekken in Berlin waar Besselink op die momenten was, en dus ook de afstanden die hij intussen aflegt. Daarónder is te zien hoe afstanden in Berlin zich vertalen naar die in Rotterdam.
Zo groeit langzamerhand een drie-dimensionaal labyrinth van stippen van kleur – dát is het beeld waarnaar Willem Besselink op zoek is.

Willem Besselink

Willem Besselink (1980) is gefascineerd door het procesmatige karakter van aspecten van het dagelijks leven – zijn hartslag, temperatuurverschillen, zijn bewegingen en reizen, de wisselende stand van de zon, de maat en het volume van zijn lichaam, tijdsverloop. Hij meet ze en brengt ze in kaart, vaak in de vorm van een grafiek: gegevens worden afgezet tegen een x-as en een y-as. Het is hem daarbij uiteindelijk niet te doen om de precieze afleesbaarheid van de oorspronkelijke gegevens, als wel om het beeld dat … Lees Meer

Sanna Miericke
Balkan Puzzle | Beelden van Bosnië-Herzegovina
27 november 2004 t/m 30 januari 2005

De Duitse fotografe Sanna Miericke (1970) toont bij HET PLAFOND een aantal portretten die ze de afgelopen maanden maakte van mensen uit Bosnië-Herzegovina – een selectie uit haar project Balkan Puzzle.

Bij haar eerste bezoek aan Sarajevo, in 2003, werd Miericke getroffen door de schoonheid en levendigheid van de stad, en door de natuurlijke levenswijsheid van de mensen die ze er ontmoette. Schril contrast met wat ze gehoord en gezien had via de media tijdens het beleg van Sarajevo (1992-1996), als dieptepunt van de oorlogen in het voormalig Joegoslavië.
Nu die voorbij zijn heerst media-stilte. Bij ons blijven de beelden hangen van etnische en religieuze conflicten, van verschrikking en verwoesting, van waanzin en redeloosheid: de Balkan als duistere vlek midden in Europa.

Sanna Miericke – Balkan Puzzle

De afgelopen maanden keerde Miericke terug voor haar project Balkan Puzzle. Ze bezocht niet alleen Sarajevo, maar ook Srebrenica waar in juli 1995 circa 7000-9000 Moslim jongens en mannen vermoord werden door Servische troepen; ook was ze in Bratunac waarheen na afloop van de oorlog de Servische bevolking van de wijk Hadžići uit Sarajevo verhuisde – beide in de Republika Srpska. Ook was ze in Belgrado, de hoofdstad van Servië-Montenegro – vóór de oorlog net als Sarajevo een dynamische stad, open naar de wereld en een brug tussen Oost en West.
Miericke ontmoette er allerlei mensen: de jonge Moslima Azra uit Sarajevo bijvoorbeeld; de Kroaat Jovo die sinds 1995 in Srebrenica woont; regisseur Gojko Bjelac – zijn stuk Srebrenicanke (Vrouwen van Srebrenica) gaat dezer dagen in première in het Nationaal Theater in Sarajevo; ook Boris, die het beleg van Sarajevo meemaakte, en het achteraf een surreële ervaring noemt; en tenslotte ook Anna uit Braç in Kroatië, nu 4-jaars kunststudente in Sarajevo.

Aan de hand van de realiteit van hun individuele levens, los van alle ideologische en etnische achtergronden, laat Sanne Miericke ons kennismaken met de complexe realiteit van land en regio: enerzijds schijnbaar ver weg, maar anderzijds onloochenbaar midden in ons Europa.

© Guus Vreeburg, … Lees Meer

Guus Vreeburg & Willem Besselink
lezingreeks Sarajevo – Stad in Europa
oktober – november 2004

Sarajevo, schijnbaar ver in Bosnië & Herzegovina, was nauwelijks tien jaar geleden brandpunt in een bloedige strijd tussen Kroaten, Serviërs en Bosniaks – de Moslims van Bosnië. Toch wonen de Moslims – die in de 15e eeuw Sarajevo stichtten – al eeuwenlang samen met katholieke en orthodoxe Christenen, en met Joden. Het ging af en toe moeizaam, met vallen en opstaan, maar het resulteerde in een even rijke cultuur als destijds in Cordobá in Andalusië. In Sarajevo is zelfs vandaag-de-dag zichtbaar en hoorbaar en tastbaar dat de Islam en zijn cultuur, zoals die zich op de Balkan ontwikkelden binnen het vanuit het oude Byzantium/Istanbul geregeerde Ottomaanse Rijk, wel degelijk onderdeel zijn van de tradities waarop de idee van Europa stoelt.

In een aantal lezingen belichtten Guus Vreeburg en Willem Besselink verschillende perioden uit deze rijke geschiedenis:
1. Guus Vreeburg: Cordobá 1000 – Mesquita en Madînat al-Zahrâ
2. Guus Vreeburg: Sarajevo 1500 – Oase aan de Miljacka
3. Guus Vreeburg: Sarajevo 1900 – Oost/West
4. Guus Vreeburg: Sarajevo 2000 – Europa?
5. Willem Besselink: Sarajevo 2004 – SICE2005

Aan het eind van de serie opende bij HET PLAFOND de fototentoonstelling van Sanna Miericke Balkan Puzzle | beelden van Bosnië-Herzegovina

… Lees Meer