Categorie: HET PLAFOND

Katrin Dekoninck
Slow Motion: Walking Dinner
17 november – 22 december 2007

Slow Motion: Walking Dinner voor HET PLAFOND is een installatie die de ruimte van HET PLAFOND zelf én de ruimte op de straat vóór HET PLAFOND uitdaagt. Zestien monumentale tekeningen (200 x 150 cm) draaien langzaam rond in een carrousel met een diameter van 4 meter, rakelings langs de grote winkelruit aan de Gedempte Zalmhaven. Daarnaast is ook een digitale kortfilm te zien.

Katrin Dekoninck: lijn

“Als ik aan het tekenen ben begin ik zo echt te zweven. Ik word opgeslorpt, hoor niets meer, zie niets meer, voel bijvoorbeeld hitte en vermoeidheid niet meer. Dat heb ik met schilderen nooit gehad, dat gaat zó traag…”
Aldus Katrin Dekoninck (1971; woont en werkt in Lommel/België). Opgeleid als schilder, “in de klassieke stiel, inclusief glaceren in dunne laagjes olieverf”, en daarmee ook prijzen behaald, heeft ze de laatste drie jaar het tekenen herontdekt. Sinds haar opleiding was tekenen lang ondergeschikt aan het schilderen. Nú, in plaats van academisch te schilderen, te werken met houtskool, pastel en potlood op papier is een bevrijding! Dekoninck werkt graag vlot en schetsmatig, en op monumentaal formaat. “Al tekenend kan ik, veel meer dan met schilderen, de techniek loslaten en me concentreren op het eigenlijke motief.” Ze is er zich van bewust dat tekenen nogal eens ondergeschikt wordt geacht aan schilderen, hoogstens als voorstudie of bijwerk, maar daar heeft ze lak aan. “Dit had ik veel eerder moeten doen!”

Katrin Dekoninck: vlak

Al tekenend kan Katrin Dekoninck vlot werken, ook in groot formaat. Soms wel vijf bladen per dag. Daardoor ontstaan grote series rond één motief. De serie Walking Dinner (2006-2007) is een goed voorbeeld. 72 Bladen grof, bruin papier van maar liefst 200 x 150 cm. Motief: een man. Op ieder blad zien we hem meerdere keren – een paar honderd afbeeldingen in totaal. Geen achtergrond – zo kunnen we ons concentreren op de man zélf. Het blijkt een reeks. Aanvankelijk zien we de man in net pak, met sigaret en een drankje, als op een receptie. Geleidelijk aan wordt zijn pose nonchalanter, mede … Lees Meer

Eefje Verstraelen
Het Continent
6 t/m 28  januari 2007

Eefje Verstraelen: Het Continent

Het Continent voor HET PLAFOND is een installatie die de ruimte van HET PLAFOND zelf én de ruimte op de straat vóór HET PLAFOND uitdaagt. Eefje Verstraelen stelde een grote constellatie van pallets voor, die zich boven je hoofd bevindt. Daardoor trekt ze enerzijds de aandacht naar die bovenruimte, en maakt ze anderzijds maximaal de zwaartekracht ervaarbaar. Ze verwerkt in de installatie ook roterende schijnwerpers. Het licht daarvan, en de schaduwen van de pallets scheert langs wanden en plafond van HET PLAFOND, en ook over het trottoir buiten.
Verstraelen maakt een mobile-achtige, hangende constructie. Natuurlijk heeft ze daarom uitgebreid de constructieve aspecten bestudeerd opdat Het Continent tegelijkertijd loodzwaar en luchtig kan zijn.

Plafonds als bijzondere plekken

HET PLAFOND – ruimte voor kunsten en cultuur is genoemd naar het plafond van die ruimte. Dat is ruim 3,5 meter hoog. Ver boven je hoofd dus; je ziet het dus niet zo maar. Vandaar, dat in de meeste interieurs het plafond een wat verwaarloosde plek is. Er worden vaak kapitalen besteed aan aankleding van de vloer (parket, of vaste vloerbedekking) en van de wanden (behang of stuc, of wandverf in allerlei kleuren), maar het plafond komt er vaak maar bekaaid vanaf. En dat is jammer, want een plafond is een bijzondere plek, juist omdát je het vaak niet meteen ziet, en omdát je ervoor omhoog moet kijken. Wie dat doet merkt dat er iets verandert in je evenwichtsgevoel – je gaat als het ware een beetje zweven.

Het plafond van HET PLAFOND

Om de bijzondere eigenschappen van plafonds in het interieur opnieuw te verkennen heeft HET PLAFOND in de afgelopen jaren een aantal kunstenaars uitgenodigd juist dáár bijzondere projecten te maken. In 1997 projecteerde Hermelinde Hergenhahn op dat betonnen plafond videobeelden van een wateroppervlak (nota bene: water bóven je hoofd!) en maakte Toine Horvers een klanksculptuur als wolken van geluid. In 2003 spande Jasper Budel vlak onder het plafond een enorme lap schilderslinnen met daarop afdrukken van zijn eigen lijf – bijna een Barokke plafondschildering. Meer recent hebben … Lees Meer

Yukihiro Taguchi
Bücher Domino
4 november – 2 december 2006

Yukihiro Taguchi’s Bücher Domino is een hommage aan boeken – gelukkig! – en aan onze boeken in het bijzonder. Yukihiro – wij kennen hem al enkele jaren, en hij óns – onderkende meteen de rol die boeken spelen in ons leven; herkende dat boeken de belangrijkste schat zijn hier in dit huis. Dáár ging hij bóvenop zitten – ondanks onze aarzeling daarover: we hadden nét de afgelopen maanden onze boekencollecties samengevoegd en keurig chronologisch in de kasten gezet…

Bücher

Met zijn installatie Bücher Domino voor HET PLAFOND reageert Taguchi in dubbele zin op de gegeven locatie. Zoals gezegd: hij is gefascineerd door de grote collectie boeken in onze werkruimte – direct grenzend aan de ruimte van HET PLAFOND zelf. Ook in ruimtelijke zin reageert Taguchi op HET PLAFOND: hij maakte een domino-pad dat hoog door de ruimte slingert, boven onze hoofden tot vlak onder het plafond. Daarop zette hij boeken – rechtop. Hij maakte daarbij een selectie uit het monografische deel van onze collectie – de boeken van en over de Helden van onze cultuur.

Boeken zijn natuurlijk niet gemaakt om rechtop te staan: ze liggen liever in je hand, of desnoods plat vóór je op tafel. Boeken in een kast die je niet zorgvuldig stut, vallen ónherroepelijk om – tot vervelens toe… Boeken willen graag tegen elkaar aan leunen – een mooi beeld voor de manier waarop hun auteurs enerzijds elkaar nodig hebben, en anderzijds elkaar inspireren. Een ‘alleen staand’ boek – dat kán eigenlijk niet, das gibt’s nicht! En tóch is dat wat Yuki in zekere zin doet – maar: in zekere zin.

Domino

Door ze uit het steunend verband van de kast te halen, staan boeken in wankel evenwicht – mooie metafoor voor enerzijds de wankele positie van het enkele individu, maar óók voor de mentale kracht die in die boeken besloten is. Gelukkig ook is er, net als in onze boekenkast, een chronologische ordening, beginnend vóór de Klassieke Oudheid met een boek over de Boeddha mat pal daarnaast het Oude Testament en Plato, en tenslotte … Lees Meer

Eddy van Mourik
BERG
30 september t/m 29 oktober 2006

“Ik wil een berg bouwen” – dát was de kern van Van Mourik’s projectvoorstel voor HET PLAFOND. Bergen in eerdere installaties waren tamelijk klein van formaat, en eigenlijk de ondergrond die aangekleed werd met het eigenlijke verhaal.
Nu werkt Van Mourik voor het eerst op grote schaal, en laat hij narratieve elementen achterwege: hier gaat het om BERG zélf. Bergtoppen, en hellingen ernaartoe zijn gemaakt uit verpakkingskarton. Dat alles rust op een staketsel van dunne latten van in totaal 15 x 5 x 5 meter – véél groter dus dan de beschikbare ruimte van HET PLAFOND… De opbouw daarvan, vanaf vrijdag 15 september, maakt deel uit van de presentatie. De actie eiland, op maandag 18 september 2006 op een eiland in de Bergse Voorplas in Rotterdam-Hillegersberg, gaat aan BERG vooraf; deze actie heeft een besloten karakter.

Eddy van Mourik

Eddy van Mourik groeide op langs de Rotte: voor hem niet zomaar een rivier, en niet eens de rivier van Rotterdam, maar de rivier bij uitstek – Rivier. Van Mourik heeft eindeloos langs de Rotte rondgezworven en haar al tekenend in beeld gebracht, en haar zo tot zijn eigen Rivier gemaakt. Hij zoekt, en vindt de Bron ervan in de polders buiten de stad, en tekent moeiteloos hoe de Rotte direct naast Rotterdam in de Zee uitstroomt. Net als de Rotte is ook “de berg naast Rotterdam” al jaren een inspiratiebron. Als jongetje zag Van Mourik hoe een voormalige vuilstort, in een bocht van de Rotte even buiten de stad, werd omgevormd tot een heuse Berg.
Van Mourik observeert en mythificeert: op basis van wat hij ziet en hoort en denkt en zou wíllen bouwt hij een eigen wereld. Soms ligt die in het hier-en-nu, maar veel vaker ook in een daar-en-toen. Nu eens in precieus getekende boekjes, dan weer met minutieus gemaakte 3D landschappen met Rivieren en Bergen, Wegen en Kastelen – steeds vertelt Van Mourik een meeslepend verhaal: zíjn verhaal.

BERG

“Ik wil een berg bouwen” – dát was de kern van Van Mourik’s … Lees Meer