acrylverf op diverse materialen, c. 350 x 350 x 40 cm.
Tot 11 juni 2023 24/7 te zien vanaf het trottoir
Vrijdag 26 mei, 20 uur: Avond met Inge Aanstoot

website van Inge Aanstoot

Inge Aanstoot kijkt naar het verleden van Rotterdam, via portretten van markante mensen van toen. Die fascineren haar. Ze brengt hen samen in een 3D kijkdoos vol verhalen met thema’s als immigratie, ‘Noord’ en ‘Zuid’, rijk en arm, rolmodellen en genderissues, oude gebouwen en nieuwe, bombardement en Wederopbouw.

Inge Aanstoot: Geschichten

Deze monumentale installatie van Inge Aanstoot heet ‘Geschichten’, ‘geschiedenissen’ – met een ‘n’. Meervoud dus: ‘de’ geschiedenis bestaat immers niet. Er is alleen ‘het verleden’ – en verschillende verhalen daarover. Geen daarvan het ‘ware’ verhaal. Het is maar hoe je terugkijkt, en vanuit welke invalshoek. Economen, waterbouwkundigen, of sociologen vertellen ieder eigen verhalen over Rotterdam; en wij, nu, vertellen waarschijnlijk heel andere verhalen over Rotterdam-in-de-20^e eeuw dan Rotterdammers in 2123 zullen doen. Geen van alle ‘het’ verhaal, maar allemaal even interessant.

Inge Aanstoot (Rotterdam, 1987) studeerde in 2009 af aan de Willem de Kooning Academie. Ze werkt vanuit haar fascinatie voor de tijd achter ons, voor plekken van toen, en voor mensen-toen-en-daar. Ze is ook geïnteresseerd in het perspectief van waaruit mensen-van-nu terugkijken. Bij DE RUIT vertelt ze – als kunstenaar – over Rotterdam: over leden van haar eigen familie, over de Maashaven, over de Veerhaven in het Scheepvaartkwartier, en over een café bij de toenmalige Wijnhaven.

Guus Vreeburg van DE RUIT is kunsthistoricus, met weer heel andere verhalen over dat café. Het zat in een sleets pand uit de 17^e eeuw, hoek Wijnstraat/Vischsteeg: ‘Café J.A. Castelijns-Mientjes’ heette het. Tijdens het bombardement in mei 1940 werd het verwoest. Sinds kort staat daar studentenhotel Our Domain, dat de oude Wijnstraat doormidden knipt. Die plek fascineerde hem, en hij begon concrete gegevens te verzamelen, ‘harde’ feiten, als basis voor zíjn verhalen; als wetenschapper, zo objectief mogelijk. Heel anders dan de associatieve aanpak van Inge Aanstoot. ‘Geschichten’ bij DE RUIT is een kijkdoos: haar kijk op het verleden.

Inge Aanstoot: kijkdoos voor op straat

Schilders, … Lees Meer

Linnen garens in linnenbinding; c. 320 x 355 x 55 cm.
Tot 26 maart 24/7 te zien vanaf het trottoir
Vrijdag 24 maart, 20 uur: Avond met Theo Rooden

website van Theo Rooden

Theo Rooden. A Gauzy Gaze (2023)

Een van onze buren noemde het “Prachtig! Een van de mooiste installaties hier ooit!”
Sommigen vragen “Hangt hier nou tóch vitrage achter de ruiten?”
Een vriendin vindt het maar niks: zij wordt “stik onrustig van de rust van zijn werk.”

Theo Rooden kan níet anders: hij is als kunstenaar wever, en weven is recht! A Gauzy Gaze, noemde hij uiteindelijk deze installatie, speciaal voor DE RUIT. Een blurry blik, een vervagende kijk. Vitrage? Dat dus níet. Het is anders, meer autonoom.

Kijk maar

Theo Rooden ontwikkelde deze monumentale 3D installatie uit open geweven, transparante banen linnen, in subtiele kleuren. Die banen zijn twee-aan-twee kruiselings door elkaar geweven, tot vier textiele doosvormen. Die blijven individueel herkenbaar, maar vormen tegelijkertijd ook één groot driedimensionaal gebaar.

Dat bedekt een groot deel van de ruiten van DE RUIT, maar aan weerskanten blijft een strook onbedekt. Dat grote gebaar gedraagt zich heel anders dan vitrage zou doen. Vitrage voegt zich naar de maten van de kozijnen. Als je goed kijkt zie je dat, waar Rooden op een aantal punten wel degelijk rekening houdt met het stramien van de glaspui, hij ten opzichte daarvan toch autonoom blijft

Het weefsel zelf is fijnzinnig: dat zie je pas goed als je er met je neus tegenaan gaat staan – tot je je stoot tegen het glas. Allereerst valt de structuur op van de scheringdraden en die van de inslagen. Normaal is textiel geweven in grote dichtheid: T-shirts, dekbedhoezen, theedoeken. Hier is het raster veel grover: vier draden per centimeter. Schering- en inslagdraden zijn veelkleurig. De tinten van de diverse draden en banen en de patronen daarin zorgvuldig op elkaar afgestemd. Toch vloeien ze nergens samen, Alle beeldelementen blijven afzonderlijk zichtbaar – tenminste: als je zorgvuldig kijkt.

Waar draden en banen achter elkaar vallen treden kleurmengingen op. De kleurtonen worden intenser naar de ruggengraden in de installatie toe. … Lees Meer