Categorie: HET PLAFOND

 Tapeworms – Urban parasites #1: binnen-buiten

De installatie Tapeworms – Urban Parasites #1: binnen-buiten was onderdeel van de Language & Art Gallery Tour ttv 45e Poetry Poetry International Festival Rotterdam 2014

Tapeworms bij HET PLAFOND

Met zijn project Tapeworms – Urban Parasites #1: binnen-buiten pakt Isaac Monté (1988; opgeleid als interieurarchitect en productontwerper) heel het plafond van HET PLAFOND. Een weefsel uit flinterdunne stroken mat en zachtglanzend materiaal vult de ruimte: van boven tot onder, van links naar rechts en van voor naar achter. Dat weefsel is niet statisch, maar golft door ruimte en tijd. Nu eens werkt het uitnodigend, dan weer biedt het nauwelijks een ingang, en sluit het je eerder buiten. Is dit weefsel een apart ‘ding-in-de-ruimte’, als een hangmat bijvoorbeeld? Óf is het onderdeel van de ruimte zelf, als een soort bewegende wand, of interactief plafond? Is het dus ‘object’ of ‘architectuur’? Misschien wel beide tegelijk. Het lijkt zich als een parasiet genesteld te hebben in HET PLAFOND, niet alleen in ‘de ruimte boven je hoofd’, maar in de hele ruimte – in hoeverre zijn wij nog welkom in deze veelheid? Tegelijkertijd intrigeert het door zijn gracieuze bewegingen – als van pauwen of pijlstaartroggen.
Hier wordt die beweging opgewekt door een paar dozijn kleine elektromotortjes, dicht onder het plafond. Ze worden aangestuurd door een computer en ontwerpsoftware (Arduino). De zwarte stroken waaruit het welvende weefsel is opgebouwd zijn in werkelijkheid videotape – u weet wel, uit van die wat ouderwets wordende VHS-cassettes.
Uit die twee componenten bouwt Isaac Monté een site specific installatie die getuigt van veel realiteitszin en die tegelijk in meerdere opzichten heel poëtisch te noemen is.

Isaac Monté

Isaac Monté (Gent, 1988; woont en werkt in Rotterdam) is een jonge interieurarchitect-productdesigner, die niet het zoveelste leuke lifestyle gadget wil ‘creëren’. Hij studeerde in de zomer van 2013 af bij de bachelor Product Design van de Willem de Kooning Academie. Hij won toen de Drempelprijs Vormgeving voor projecten als ‘Les Sauvages’ – waarbij hij het bont van doodgereden katten, hazen en konijnen nieuw leven gaf in een serie fetish-maskers – en de ‘Filter Factory’ – … Lees Meer

HET PLAFOND, de tentoonstellingsruimte in het woonhuis van Guus Vreeburg en Willem Besselink, kent de gangbare drie dimensies, als een kubus. Éen zijde daarvan is van glas, zodat dat wat zich binnen afspeelt zichtbaar is voor het publiek op het trottoir buiten. Dat trottoir loopt over waar eens – nog niet zo heel lang geleden – water kabbelde: het water van de Gedempte Zalmhaven…
Daan Botlek heeft de ruimte van HET PLAFOND bevolkt met zijn figuren – 2D? 3D? Ze houden zich, zoals steeds bij Botlek, ook nu weer niet bij voorbaat aan natuurlijke begrenzingen: ze laten overal onnavolgbare sporen na…

Daan Botlek bij HET PLAFOND

Als kijker sta je bij HET PLAFOND op een verdwenen wateroppervlak. Welk water? En hoe diep? Hoe groot dus die figuur die half uit dat water omhoog steekt? Jij torent daar hoog – ook droog? – bovenuit… En hoog boven jou de voeten en benen en handen en armen van nóg een figuur – of is het dezelfde? En zie je die waterrimpelingen boven je – jij stond toch óp een wateroppervlak? Die halve figuur boven je hoofd, wadend door het water – ben je dat zélf? Maar ik stond toch buiten? Of toch binnen? Op het trottoir – of toch op het water? Of er ín?
Oog in oog met de installatie die Daan Botlek maakte voor HET PLAFOND zou je niet zeggen, dat hij van huis uit tekenaar is: uit het plafond boven je hoofd zie je de onderste helft van een monumentaal mensen-lijf – en pal daaronder, aan je voeten, steekt een mensenromp-met-hoofd uit de vloer…. Kop, schouders, armen, benen, handen, voeten – álles is zwaar en groot uitgevallen; gekneed uit witte materie, lijkt dit veel meer op klassiek beeldhouwwerk uit nobel marmer of desnoods uit gips dan op werk van een tekenaar…

Daan Botlek – illustrator?

Daan Botlek studeerde in 2004 af aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam bij de opleiding Illustratie. Sindsdien heeft hij vooral getekend: opdrachtwerk – om het hoofd boven water te houden – maar vooral ook veel eigen projecten: strips, CD-hoesjes, graffiti en andere … Lees Meer

 

Tijdens Art Rotterdam 2014 is HET PLAFOND één van de locaties van het project Hotel Rotterdam: Wake Up In Art – overnachten in het atelier of het woonhuis van Rotterdamse kunstenaars, die geselecteerd zijn op talent en gastvrijheid.
Bij HET PLAFOND kun je overnachten in een exclusieve slaapplek die beeldend kunstenaar Willem Besselink speciaal voor deze gelegenheid maakte. Natuurlijk zorgen wij ook voor een lekker ontbijt!
Wil óók jij tijdens Art Rotterdam overnachten en wakker worden bij HET PLAFOND? Meld je dan snel aan bij Wake Up In Art.

 

Hotel Rotterdam: Wake Up in Art

Hotel Rotterdam: Wake up in Art vindt sinds 2012 regelmatig plaats tijdens de grote culturele festivals in Rotterdam. Organisatoren zijn Judith van den Berg & Wibbine Kien. Zij hebben nu tijdens Art Rotterdam 2014 (5 t/m 9 februari 2014) ook HET PLAFOND toegevoegd aan Hotel Rotterdam. Via hen ook kun je je aanmelden voor een of meer nachten bij HET PLAFOND.

 … Lees Meer

Joris Kuipers: na Völlig losgelöst nu Letting go

Letting go is in zekere zin een vervolg op de installatie Völlig losgelöst, waarmee Kuipers in het najaar van 2012 te gast was bij HET PLAFOND.
Joris Kuipers werkt ook in Letting go weer met allerlei grillig uitgesneden vlakken styrofoam die in een gelaagd cluster om elkaar heen wervelen. Hij noemt dit nieuwe werk een “wandreliëf” – het ontwikkelt zich vanaf een stelwand die los in de ruimte staat. Deze keer veranderen de fragmenten voortdurend van aspect door reeksen projecties – ook tijdsverloop speelt dus nu een rol: 3D + 2D + 4D.
Er zijn méér verschillen tussen Letting go en Völlig losgelöst. Dát werk omvatte niet alleen ‘de ruimte boven je hoofd’, maar daalde van daaruit ook naar beneden en omarmde de hele ruimte, én de toeschouwer daar; je stond dus midden in het werk. Bij Letting go sta je er vóór: in fysieke zin blijf je er dus buiten, maar het werk haalt je binnen door voortdurend van aspect te veranderen.
Tegelijkertijd zijn er ook overeenkomsten tussen beide werken: bij nadere bestudering vormen alle onderdelen samen ook nu weer een uitwaaierende en oplossende antropomorfe schedel.
Letting go is het eerste onderdeel van een nieuwe ruimte vullende installatie; die zal gaan bestaan uit meerdere wandreliëfs, waarbinnen een groep sculpturen komt te hangen. Daarvan dus alvast een preview, nu Joris Kuipers Letting go, recentelijk ontwikkeld voor de manifestatie Glow in Eindhoven (8 t/m 16 november 2013), laat zien bij HET PLAFOND.

Joris Kuipers: werkwijze

“Mijn werk bestaat uit ruimte vullende installaties, sculpturen en collages. Inhoudelijk laveert het tussen existentiële ideeën over menselijke kwetsbaarheid en het verlangen naar escapisme; zijn en niet zijn. Ik beschouw mijn oeuvre als een dynamisch geheel, waarbij de werken onderling contrastvol op elkaar reageren.”

Joris Kuipers: over Letting go

“Normaliter probeer ik de gelaagdheid van het ruimtelijke werk te verhelderen en te verscherpen door middel van belichting; de schaduwen maken het werk leesbaar. In Letting go […] stap ik van deze logica af. Twee dia apparaten projecteren op het ritme van ademhaling abstracte gekleurde beelden … Lees Meer