Categorie: HET PLAFOND

Marcin Gajewski
Marcin Gajewski
14 maart t/m 26 juni 2004

Ik nodigde Gajewski uit naar aanleiding van een recente serie foto’s die mij troffen tijdens een Open Dag van de Willem de Kooning Academie, waar hij 3e-jaars student Autonome Kunst is. Ik was meteen geroerd door zijn dubbel-beelden, zag er verlangen in en realiseerde me meteen ook het hopeloze ervan. Tegelijkertijd vind ik zijn beelden ook betoverend mooi gemaakt.

Gajewski’s medium is de digitale fotografie; zijn instrumenten pixelcamera, Photoshop en printer. Hij regisseert en fotografeert scènes uit zijn dagelijks leven, met daarin zichzelf als acteur in wisselende rollen. Foto’s als slices of life, die hij daarna digitaal bewerkt via cut & paste.

Zo geeft Gajewski zichzelf een dubbelganger, een tweelingbroer, een alter ego. Wíe is wíe? Samen aan tafel, samen in de keuken, samen naar bed: “Ik wou dat ik twee hondjes was…”. Samen in de badkamer en jezelf in de spiegel zien: een ontwapenend gezicht. Soms treedt ook een soort  Droste-effect op: we zien Gajewski bezig in zijn studio, werkend aan zijn dubbel-beelden –  die je nu ook in de tentoonstelling ziet hangen.

De dubbel-acteurs hebben gelijkwaardige rollen, ze zijn gespiegeld en symmetrisch. Dat geeft ook rust in het beeld. Steeds is een actie te zien, maar een verstilde. Anders dan in collages en fotomontages van vroeger is de manipulatie in de samengestelde beelden – com-posities – van Gajewski volkomen onzichtbaar.

Gajewski maakt beelden die wél nog aan de dagelijkse werkelijkheid refereren, maar die tegelijkertijd ontstijgen. Dit is de smooth wereld van het digitale, waarin veel onmogelijks kan, en waarin in eerste instantie zelfs álles mogelijk lijkt. Werkelijkheid of waan, waak of droom. Pascal al vroeg zich af hóe je kunt wéten wat het verschil is. Dromen zijn bedrog / en als ik wakker word…”. Drog-beeld, fata morgana: aantrekkelijk, verleidelijk: maar slechts spiegeling. De beelden nodigen  uit tot reflectie: wat gebeurt hier? kán ik nu daadwerkelijk samen spelen, of ben ik nog steeds maar slechts één hondje? kan het? en áls het kan, zou ik dat óók willen?

Speciaal voor HET PLAFOND maakte Gajewski een aanvulling op … Lees Meer

Jasper Budel
30 / 03 / 2003 – plafondtekening
30 maart t/m 30 mei 2003

Jasper Budel toont een houtskooltekening van 3 x 4 meter, die hij maakte op basis van een ‘choreografie’ voor zijn eigen lichaam, bewegend over het vloeroppervlak van de ruimte van HET PLAFOND

Deze geplande beweging voerde hij uit op een lap schildersdoek, geprepareerd met fijn houtskoolstof.
Zo ontstonden daar afdrukken van zijn lichaam: verstild nabeeld van beweging.
Budel spant deze ‘tekening’ als velum vlak ónder het plafond van HET PLAFOND, ónderste-bóven: zijn lijf en ledematen zweven, hóóg boven je.

Jasper Budel

1976
geboren in Rotterdam… Lees Meer

Peter Breevoort & SuzyAnn van den Berg
Aan de Maas en Aan de Yangtsé
11 januari tot/met 10 februari 2003

Breevoort en Van den Berg bij HET PLAFOND

Peter Breevoort (1965) is volbloed schilder: hij maakt lyrische schilderijen in olieverf.
SuzyAnn van den Berg (1965) is digitaal beeldontwerper: zij ontwerpt boeken en (bedrijfs-)presentaties.
Zij werken samen in het project Aan de Maas: een serie van tien monumentale doeken van 2 x 2 meter als hommage aan de bedrijvigheid in de havens van Rotterdam. Op dezelfde manier ontstaat momenteel de serie Aan de Yangtsé – over de havens van Shanghai.

HET PLAFOND presenteert één van de voltooide doeken van Aan de Maas; een boekje over Aan de Maas naar ontwerp van Suzy Ann van den Berg met een tekst van Guus Vreeburg, waarbij ook de ontwerpen voor alle andere schilderijen uit die serie zijn afgebeeld; een aantal schetsontwerpen voor Aan de Yangtsé; en twee prints van digitaal uitgewerkte ontwerpen uit ieder van beide series. De presentatie kan op afspraak worden bezocht maar is, zoals bij HET PLAFOND gebruikelijk, ook direct vanaf de straat te bekijken, 24 uur/dag, 7 dagen/week.

Aan de Maas in Rotterdam

De havens van Rotterdam zijn in het verleden al vaak geschilderd en gefotografeerd. Breevoort en Van den Berg borduren daarop voort, op eigentijdse wijze. Ze bekijken de havens en de rivier niet vanaf de oever, vanaf de kant, maar vanaf het water zélf: vanaf een bootje fotografeerden ze tussen Brienenoord en Hoek van Holland schepen, kranen, containers, loodsen en kantoren, bruggen én de stad zelf. Die foto’s werden door Van den Berg digitaal bewerkt en samengevoegd tot tien ontwerpschetsen, die Breevoort vervolgens uitwerkte in olieverf, in brede pasteuze toetsen, op imposant formaat: 2 x 2 meter.

Deze serie is nu áf. Samen zijn de tien schilderijen bedoeld als beeld-fries op een speciaal ontworpen wand van 30 meter lang in de nieuwbouw van het Scheepvaart en Transport College, die momenteel verrijst op de Mullerpier naar ontwerp van Neutelings Riedijk Architecten in Rotterdam. Volgens Peter Breevoort “als hulde aan de haven en aan de schilderkunst, en … Lees Meer

Susanne Pietsch
Vista Argentina – in gesprek met jonge architecten
31 mei t/m 16 juni 2002

 

Susanne Pietsch 2002

De architect Susanne Pietsch (Freiburg/BRD, 1973) kwam al tijdens haar studie Interieur-architectuur aan de Fachhochschule Trier regelmatig in Rotterdam, waar zij zich tenslotte ook vestigde; in 2001 voltooide ze de studie Bouwkunde aan de TU Delft. Ondertussen werkte ze onder andere bij Mecanoo architecten in Delft, Carola Schaefers Architekten in Berlin en Atelier PRO architecten in Den Haag. Momenteel is ze verbonden aan het bureau Juliette Bekkering architecten in Rotterdam; hun inzending voor de recente prijsvraag Stadskantoor Rotterdam werd door de jury genomineerd. Momenteel neemt Pietsch met collega-architect Andreas Müller als pietsch/müller architecten deel aan de prijsvraag Koninklijke Schouwburg Kopenhagen. Ook organiseert ze architecten-excursies en workshops.
In januari en februari van dit jaar maakte Susanne Pietsch, ondersteund door een beurs van de Stichting Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst in Amsterdam een studiereis naar Argentinië.

Vista Argentina

Pietsch’ eigen ervaring met wonen/werken tussen twee culturen wekte ook haar interesse voor Argentinië. Architectuur daar, en de cultuur in het algemeen, hebben duidelijk wortels in Europa, maar hebben zich daar, aan de andere kant van de wereld wél op heel eigen wijze ontwikkeld. Dat wordt al meteen zichtbaar in Buenos Aires, gelegen aan de Rio de la Plata (zilver-rivier) – de levensader van Argentinië en symbolische entrée vanuit Europa. Van de oudere garde architecten zijn velen uit Europa afkomstig, of hebben daar hun opleiding genoten.
In het Westen is maar weinig bekend over de Argentijnse architectuur. Recent toonde het Berlage Institute werk van een aantal Argentijnse architecten die inmiddels ‘all over the world’ werken nu in eigen land, al jaren geteisterd door een gammele economie, nog maar nauwelijks opdrachten te vinden zijn.
Pietsch wilde de gevolgen onderzoeken van die situatie – zowel de gevolgen voor de bouwpraktijk en de gebouwen zelf, maar ook voor de architectuur als discipline: hoe reageren (jonge) architecten die zich nog moeten etableren in een situatie waarin er nauwelijks nog echt werk is – blijven of ook weggaan?
Toen Pietsch afgelopen januari in Buenos Aires … Lees Meer