Categorie: eerder bij DE RUIT

Anuli Croon. Tronie – experiment in de ruimte

halftransparant kalkpapier,

diverse afmetingen; 2024

DE RUIT, 17 mei – 14 juli 2024

12 juli: Avond met Anuli

website Anuli Croon

Tronie – experiment in de ruimte

Voor DE RUIT werkt Anuli Croon met vellen semi-transparant kalkpapier, zoals architecten gebruiken, twee aan twee tegen elkaar geplakt. Daartussen kleurige vormen – ook papier, ook semi-transparant. Het lijkt gladgestreken, maar door het licht buiten blijven subtiele kreukels zichtbaar: het is en blijft ‘papier’.

Zwevende kleuren

Die halftransparante vellen, en daarmee die kleuren, overlappen elkaar, als theatercoulissen. Waar díe alles erachter verbergen, laten déze coulissen het achterliggende juist zichtbaar.

Er zijn gaten in gesneden – kleine en grotere. Zo ontstaat een spel van ópvallend licht, en de schaduwen daarvan. Die versterken de dieptewerking van die coulissen. Daartussen ijle ruimte. Door alle reflecties op de spiegelruit wordt die wordt nóg dieper, nóg minder tastbaar en aanraakbaar.

In die ijlte zwevende kleuren. Soms naast elkaar; soms ook achter elkaar, en dan weer overlappend. Zo ontstaan mengkleuren die, terwijl je voorbijloopt, ook nog eens voortdurend veranderen.

Die kleurvlakken zelf, en de uit het papier gesneden gaten, zijn afzonderlijk heel abstract – enkel ‘kleur’, enkel ‘licht-en-schaduw’. Maar ineens vallen ze zodanig samen, dat een figuratief beeld ontstaat; niet plat en vlak, als op een schilderij, maar in drie dimensies. Of eigenlijk vier – die van je eigen beweging. Die factor ‘tijd’ zit ook in het langzame schuiven van het zonlicht; dat zorgt tegelijkertijd voor allerlei kleurvlekken en schaduwen op de grijze vloer binnen – ook díe schuiven mee.

Atelierbezoek

Ter voorbereiding op deze presentatie, en van deze tekst, was ik bij Anuli op bezoek in haar atelier in de Provenierswijk. Souterrain, een voormalige stookkelder. Een kleine zijruimte vol boekenkasten; de andere vol schilderijen in bubbeltjesplastic – net terug van de tentoonstelling die ik onlangs zag, of ready to travel?  Rondom: wanden met doeken waarmee ze nu bezig is – kleine en grotere, sommige 180×150 cm. Er is weinig direct daglicht, en het is stil: de jachtige buitenwereld ver weg, … Lees Meer

Auke Triesschijn. Hello Mom #2

12 april – 12 mei 2024

Vrijdag 10 mei: ‘Avond met Auke’

website Auke Triesschijn

Tweeluik

Het ene beeld, Ouroboros Art World, is een bestaand zelfportret. In de achtergrond verwijzingen naar Auke Triesschijn’s jeugd en opvoeding, en de cultuurhistorische context daarvan: Duitse cultuur, citaten en plaatjes uit kinderboeken en porno-blaadjes, en het werk van Andy Warhol. “Bijna een icoon, van heiligen of van Jezus”, zegt Triesschijn er zelf van…

Het tweede, SteiffBär (‘knuffelbeer’) is speciaal voor deze presentatie gemaakt, als commentaar op het eerste.

Samen een tweeluik, zoals in een kerk. Binnen, achter glas – maar tegelijkertijd buiten, als een billboard in de grote ruimte van de stad.

Auke Triesschijn

Auke Triesschijn (1987, Rotterdam): “Als kind moest ik me ‘gedragen’, ‘niet uit de toon vallen’. Ontdekken dat je zélf iets kunt maken, iets eigens te vertellen hebt: magisch moment! Tijdens m’n studie Grafisch Ontwerpen in Utrecht leerde ik aanvankelijk analoge technieken: collages, handmatige typografie, zeefdruk, looddruk, experimenten met kopieermachines. Daarna vooral digitale ontwerpprogramma’s; ineens moest alles ‘perfect’: gladjes en clean. Opdrachtwerk voor klanten. Zélf iets vertellen, analoge experimenten: dat was kwijt. Maar hoe virtuoos ook in technische zin: zonder eigen verhaal vind ik het oninteressant. Werken in opdracht is nu ‘noodzakelijk kwaad.”

“Terug in Rotterdam heb ik m’n autonome kant herontdekt, onder andere bij Grafisch Atelier Minnigh. Vanaf 2020 ging ik weer zeefdrukken. Ik ontdekte de risograph: een soort stencil-duplicator. Eén kleur per drukgang, in heldere, semi-transparante tinten, vanuit computer-gegenereerde sjablonen. Voor meerdere kleuren moet het papier vaker door de machine. Waar die kleurlagen overlappen ontstaan mengkleuren. Het resultaat is nooit hetzelfde; zulke onregelmatigheden maken het beeld juist interessant. Een duurzame techniek: er is weinig warmte nodig, en je gebruikt inkt uit sojabonen.”

Rafels en ruis

“Ik hou van de taal van ruis, van de imperfectie. Muziek bijvoorbeeld: ik luister liever naar ouwe vinylplaten dan naar CD’s: dat de snelheid niet altijd egaal is, alle stofjes en krasjes: die maken het geluid levendig en interessant. En verfijnde laserprints op prachtig glad papier: geef mij maar papier … Lees Meer