Katrin Dekoninck
Slow Motion: Walking Dinner
17 november – 22 december 2007

Slow Motion: Walking Dinner voor HET PLAFOND is een installatie die de ruimte van HET PLAFOND zelf én de ruimte op de straat vóór HET PLAFOND uitdaagt. Zestien monumentale tekeningen (200 x 150 cm) draaien langzaam rond in een carrousel met een diameter van 4 meter, rakelings langs de grote winkelruit aan de Gedempte Zalmhaven. Daarnaast is ook een digitale kortfilm te zien.

Katrin Dekoninck: lijn

“Als ik aan het tekenen ben begin ik zo echt te zweven. Ik word opgeslorpt, hoor niets meer, zie niets meer, voel bijvoorbeeld hitte en vermoeidheid niet meer. Dat heb ik met schilderen nooit gehad, dat gaat zó traag…”
Aldus Katrin Dekoninck (1971; woont en werkt in Lommel/België). Opgeleid als schilder, “in de klassieke stiel, inclusief glaceren in dunne laagjes olieverf”, en daarmee ook prijzen behaald, heeft ze de laatste drie jaar het tekenen herontdekt. Sinds haar opleiding was tekenen lang ondergeschikt aan het schilderen. Nú, in plaats van academisch te schilderen, te werken met houtskool, pastel en potlood op papier is een bevrijding! Dekoninck werkt graag vlot en schetsmatig, en op monumentaal formaat. “Al tekenend kan ik, veel meer dan met schilderen, de techniek loslaten en me concentreren op het eigenlijke motief.” Ze is er zich van bewust dat tekenen nogal eens ondergeschikt wordt geacht aan schilderen, hoogstens als voorstudie of bijwerk, maar daar heeft ze lak aan. “Dit had ik veel eerder moeten doen!”

Katrin Dekoninck: vlak

Al tekenend kan Katrin Dekoninck vlot werken, ook in groot formaat. Soms wel vijf bladen per dag. Daardoor ontstaan grote series rond één motief. De serie Walking Dinner (2006-2007) is een goed voorbeeld. 72 Bladen grof, bruin papier van maar liefst 200 x 150 cm. Motief: een man. Op ieder blad zien we hem meerdere keren – een paar honderd afbeeldingen in totaal. Geen achtergrond – zo kunnen we ons concentreren op de man zélf. Het blijkt een reeks. Aanvankelijk zien we de man in net pak, met sigaret en een drankje, als op een receptie. Geleidelijk aan wordt zijn pose nonchalanter, mede doordat hij steeds meer kledingstukken afwerpt. De tekenstijl is schetsmatig, vlot, en met veel verve en bravoure. Het doet een beetje denken aan Toulouse Lautrec en de Impressionisten, maar door de gehanteerde kleuren en de directe her

kenbaarheid van het motief is het echt van onze tijd. Dekoninck vroeg haar echtgenoot als model – “die ken ik goed” – en hanteerde haar digitale camera als notitieblok: in de burst-mode maakt ze een hele reeks opnamen van het bewegende model. Vanaf de afzonderlijke foto’s op het LCD-scherm van haar camera begint ze te tekenen. Zo een reeks-in-de-tijd. “Ik zie dat die [man] precies begint te ‘praten’.”

Katrin Dekoninck: ruimte

Hoe laat je vervolgens al die tekeningen zien? In een eerdere serie, over een klein meisje en een gluurder, hingen alle tekeningen achter elkaar aan de wand. In een serie over handen die een boterham smeren, ging ze een stap verder: de tekeningen slingerden als een verticaal fries over de wanden, het plafond en de vloer van de galerie: óm en óver je heen, en onder je door. Het project Walking Dinner heeft nóg monumentaler ambities: alle 72 tekeningen moeten vrij zwevend in de ruimte hangen, geordend als in een schoepenrad met een diameter van een meter of 20… Een voorproefje zagen we dit voorjaar in WEI in Eindhoven: daar was een segment van die cirkel te zien, met een stuk of 12 tekeningen.

“Ik ben geïnteresseerd om ruimtelijk werk te maken, da’s als beeldhouwen met tekeningen. Naast het tekenen zélf wordt het bouwen van installaties nu heel belangrijk voor me.”

Het is een belangrijk gegeven. Bij werk aan de wand heb jij als toeschouwer het beeld vóór je, maar je blijft er ‘buiten’ – buitenstaander. Door de tekeningen vrij te laten zweven komen ze ineens in dezelfde ruimtelijkheid als jijzelf – je kunt er tussendoor lopen, omgeven worden, opgeslokt worden, één met het beeld. Een veel directere relatie – vooral als de tekeningen en het motief daarvan een maat hebben die vergelijkbaar is met die van jezelf.

Katrin Dekoninck: tijd

“Zoals in mijn tekeningen te zien is, en trouwens ook al in mijn vroegere schilderijen, ben ik geïnteresseerd in beweging.” Via de digitale camera kan Dekoninck beweging-in-de-tijd nu niet alleen exact in haar tekeningen vastleggen, maar die beelden zelf ook weer een voor een fotograferen en als reeks afspelen. Dat deed ze voor het eerst met haar ‘brood’-tekeningen. Dekoninck noemt het resultaat kortfilm – ze vermijdt de term animatie: “Dat wekt teveel associaties met computer generated animatie van de laatste tijd, en dat is niet interessant voor mij, want dan valt hand-tekenen weg! Heel de dag achter een keyboard zegt me niets!”

Ook van Walking Dinner maakte Dekoninck zo’n kortfilm: alle beelden op de 72 tekeningen glijden voorbij op een LCD fotoschermpje, klassiek ingelijst als een bewegend schilderij – dat zal bij HET PLAFOND te zien zijn. Dekoninck liet zich echter óók uitdagen 16 van de tekeningen zélf te laten zien, in carrousel als een klein schoepenrad, en dat bovendien langzaam te laten draaien – op windenergie. De enorme bladen scheren rakelings langs de vensterruit van HET PLAFOND. Ook zó, in slow motion, komen voor de toeschouwers de afzonderlijke beelden – momentopnamen – tot leven, maar nu levensgroot.

“Mijn kortfilms hebben meestal nog geen script, geen verhaallijn. Al tekenend aan zo’n serie zie ik wel, waar ik uitkom. Inhoud vind ik nu nog minder belangrijk dan het tekenen als handeling. Ik zie het nog als vingeroefeningen. In de toekomst zou het best kunnen dat ik alleen het filmpje toon, maar nú gaat het nog om de tekeningen zelf…”.

Katrin Dekoninck bij HET PLAFOND: we zien een kunstenaar bezig met een belangrijke stap in haar ontwikkeling. Die is nog niet uitgekristalliseerd: Dekoninck is onderweg. Wellicht zal Walking Dinner straks een thing of the past blijken, maar we hopen dat haar project Slow Motion: Walking Dinner bij HET PLAFOND ondertussen zowel haarzelf als ook de toeschouwers uitdaagt en boeit.

© Guus Vreeburg / HET PLAFOND, 071014

Katrin Dekoninck

1971
geboren in Mol/België
1989-1991
studie ‘Arts Plastiques’ en ‘Peinture’ aan het Sint-Lukas Instituut, Doornik
1991-1994
studie ‘Schilderen en tekenen’ aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Antwerpen

Katrin Dekoninck woont en werkt in Mol/Belgïe; www.katrindekoninck.be