Joris Kuipers: na Völlig losgelöst nu Letting go

Letting go is in zekere zin een vervolg op de installatie Völlig losgelöst, waarmee Kuipers in het najaar van 2012 te gast was bij HET PLAFOND.
Joris Kuipers werkt ook in Letting go weer met allerlei grillig uitgesneden vlakken styrofoam die in een gelaagd cluster om elkaar heen wervelen. Hij noemt dit nieuwe werk een “wandreliëf” – het ontwikkelt zich vanaf een stelwand die los in de ruimte staat. Deze keer veranderen de fragmenten voortdurend van aspect door reeksen projecties – ook tijdsverloop speelt dus nu een rol: 3D + 2D + 4D.
Er zijn méér verschillen tussen Letting go en Völlig losgelöst. Dát werk omvatte niet alleen ‘de ruimte boven je hoofd’, maar daalde van daaruit ook naar beneden en omarmde de hele ruimte, én de toeschouwer daar; je stond dus midden in het werk. Bij Letting go sta je er vóór: in fysieke zin blijf je er dus buiten, maar het werk haalt je binnen door voortdurend van aspect te veranderen.
Tegelijkertijd zijn er ook overeenkomsten tussen beide werken: bij nadere bestudering vormen alle onderdelen samen ook nu weer een uitwaaierende en oplossende antropomorfe schedel.
Letting go is het eerste onderdeel van een nieuwe ruimte vullende installatie; die zal gaan bestaan uit meerdere wandreliëfs, waarbinnen een groep sculpturen komt te hangen. Daarvan dus alvast een preview, nu Joris Kuipers Letting go, recentelijk ontwikkeld voor de manifestatie Glow in Eindhoven (8 t/m 16 november 2013), laat zien bij HET PLAFOND.

Joris Kuipers: werkwijze

“Mijn werk bestaat uit ruimte vullende installaties, sculpturen en collages. Inhoudelijk laveert het tussen existentiële ideeën over menselijke kwetsbaarheid en het verlangen naar escapisme; zijn en niet zijn. Ik beschouw mijn oeuvre als een dynamisch geheel, waarbij de werken onderling contrastvol op elkaar reageren.”

Joris Kuipers: over Letting go

“Normaliter probeer ik de gelaagdheid van het ruimtelijke werk te verhelderen en te verscherpen door middel van belichting; de schaduwen maken het werk leesbaar. In Letting go […] stap ik van deze logica af. Twee dia apparaten projecteren op het ritme van ademhaling abstracte gekleurde beelden en lichtvlekken op het wandreliëf. De letterlijke gelaagdheid van het werk lijkt hierdoor tijdelijk te verdwijnen of opgeheven te worden. De projecties lijken het werk te verkennen, af te tasten, te bevragen of te deconstrueren. Bewust kies ik voor een oude projectietechniek, omdat die mijns inziens beter past bij het 2d/3d karakter van het wandreliëf.”

“Qua vorm laveert Letting go ergens tussen menselijk hersenen, een wolk, een nimbus en een explosie. Ik prefereer ambigue betekenissen en antropomorfe beeldtaal.
In Letting go bevraagt het veranderende geprojecteerde lichtbeeld het vaststaande reliëf: wat is vast en wat is veranderlijk? Het abstracte werk is een persoonlijke reflectie over het zijn in de wereld, over hoe je daartoe te verhouden, en over wat je los kunt/moet laten. Het laten oplossen van een hoofd verwijst naar een humanistische staat van zijn en in diepere context naar het loslaten van het ego.
Met mijn werk probeer ik de beschouwer een ervaring te geven: van schoonheid, verwarring of catharsis.”

Joris Kuipers

1977 
geboren in Nijmegen
1995-1999 
Bachelor Autonome beeldende kunst – ArtEZ, Arnhem
2001-2003   
MFA Painting – Frank Mohr Insituut/Hanzehogeschool Groningen

Joris Kuipers woont en werkt in Rotterdam; www.joriskuipers.com